[Fic Gamer] Happy Birthday
Pairing : HRK x XIII Feat.LBK x XCZ
Rate : NC-15
WARNING
STORY เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งขึ้น ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับพี่เบสและพี่เอกเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้พี่ๆทั้งสองเสื่อมเสียแต่อย่างใด ฟิคชั่นนี้ทำมาเพื่อสนองความต้องการของคนแต่งและบรรดาสาววายที่จิ้นพี่เอกและพี่เบสเท่านั้น
“ไอ้เอกกกกก!!”เสียงหวานตะโกนลั่นหลังจากตื่นขึ้นมาพบรอยจ้ำสีแดงตามตัว คนผมสีชมพูทึ้งหัวด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะพาลไปโวยวายใส่ต้นเหตุของรอยจ้ำที่กำลังนอนหลับแบบไม่สนใจใคร
“อะไรเบส”เสียงทุ้มงัวเงียดังขึ้นมาจากชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง มือเรียวยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงแล้วนั่งมองเบสที่เป็นทั้งเพื่อนและคนรัก
“รอยนี่มันอะไร!?”คนผมชมพูใช้นิ้วบางชี้ไปตามรอยจ้ำต่างๆที่มีอยู่นับไม่ถ้วนบนร่างกาย แล้วตวัดสายตาไปมองยังตัวต้นเหตุที่นั่งยิ้มมุมปาก
“ก็รอยคนรักกันไง แล้ว...รอยเล็บบนหลังผมมันคืออะไรครับ”เจ้าตัวตอบแบบชิวๆก่อนจะหันหลังที่เต็มไปด้วยรอยเล็บมาให้คนหัวชมพูดู
“อ่ะ...”คำพูดที่จะด่าทอคนรักกลับกลืนลงคอไปเมื่อพบกับรอยเล็บที่บางรอยจิกจนเลือดซิบ เบสมองค้างอยู่แบบนั้นก่อนหน้าจะขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วก้มหน้าลงไปเมื่อพบว่าเอกเหลือบมามองด้วยรอยยิ้ม
“เอาเป็นว่าเสมอกันนะ”เอกพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่เฉียดร้อยแปดสิบ “อาบน้ำด้วยกันป่ะ?”คนตัวสูงเดินไปยืนข้างๆเบสที่สูงร้อยเจ็ดสิบกว่า ก่อนมือเรียวจะจับเอวคนสูงน้อยกว่าไว้หลวมๆ
“...”เบสไม่พูดปฏิเสธหรือตอบรับแต่ดูท่าทางที่เอาร่างที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำมาพิงอกคนตัวสูงกว่าแล้ว ก็สามารถเดาคำตอบได้อย่างไม่ยาก ไม่ปฏิเสธ ว่าแล้วคนตัวสูงก็ประคองร่างเล็กเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ
“เอก...วันหลัง อย่าทำรอยเยอะได้ไหม”เสียงที่แทบจะเรียกได้ว่ากระซิบดังขึ้นมาจากปากสีแดงสดที่เริ่มบวมเพราะการจูบที่ดูดดื่มเกินไปเมื่อสักครู่ ถึงแม้จะพูดราวกับกระซิบแต่สำหรับเอกที่ตั้งใจและทุ่มเทให้กับคนตรงหน้านี้ ไม่มีทางหลุดรอดจากหูเขาไปได้อย่างแน่นอน
“ทำไมครับ?”เอกถามด้วยความฉงน ปกติทำเยอะกว่านี้คนตัวเล็กตรงหน้าก็ไม่เคยพูดอะไรนอกจากโวยวายตอนเช้าแล้วก็ไม่เคยพูดอะไร
“กะ...ก็ช่วงนี้หน้าฝน แล้วมัน...”เบสพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แต่ก่อนจะพูดจบริมฝีปากบางก็ถูกบดเบียดด้วยริมฝีปากคนตรงหน้า การขบเม้นเล็กๆน้อยๆทำเอาคนตัวเล็กเผลออ้าปากรับสัมผัสอย่างเคยตัว เบสกำมือแน่นพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มขาดช่วง ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะผละไปอย่างเสียดายแล้วหันไปคลอเคลียแถวซอกคอแทน
“อายหรอครับ”เสียงทุ้มเอ่ยอย่างช้าๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจอุ่นๆรดซอกคอขาวเนียนที่มีรอยสัก XIII
“มะ..ไม่ใช่ แค่กลัว กลัวคนอื่นเขาจะมองเอกไม่ดี”เบสพูดเสียงสั่นและก้มหน้าลงซุกซอกคอของคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
“กลัวอะไรครับ ผมตัดสินใจแล้วแค่มีเบสผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว”เอกเงยหน้าจากซอกคอเบสแล้วกอดเอวเบสไว้หลวมๆก่อนจะโยกตัวเบาๆหวังปลอบคนตัวเล็กที่นั่งซึมอยู่บนตัวเขา ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเชยคางคนตรงหน้าหวังจะจูบริมฝีปากบางนั่นอีกครั้ง เจ้าของริมฝีปากบางหลับตาพริ้มและเผยอปากเตรียมพร้อมรับสัมผัสหวายหวามที่คนตรงหน้าจะมอบให้ ริมฝีปากหน้าเม้นปากแน่นอย่างอดกลั้น ก่อนจะโน้มหน้าลงไป...
“พี่เอกกกกกก!!!”เสียงสดใสกับเสียงเปิดประตูดังปัง! ทำเอาร่างสองร่างที่กำลังจะสานสัมพันธ์อย่างลึกซึ้ง สะดุ้งเฮือกและผละออกจากกันแทบไม่ทัน ดวงตาสีน้ำเงินเข้มถลึงตามองค้างก่อนจะโดนมือหนายกขึ้นมาปิดบังการมองเห็น
“ต้องขอโทษแทนคิวด้วยนะครับ ผมห้ามไม่ทันจริงๆ”เสียงสำนึกผิดดังมาจากคนผมทองที่มีชื่อเสียงเรียงนามว่าออย กล่าวขอโทษที่มาขัดจังหวะคนสองคนตรงหน้าที่เขินหน้าแดงทั้งคู่ ด้วยสภาพที่เรียกได้ว่าเกือบเปลือย บ็อกเซอร์ของทั้งคู่ที่แทบจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ และสภาพที่เขาเห็นก่อนจะเอามือมาปิดตาคิวแทบไม่ทัน...กำลังจะสานสัมพันธ์ขั้นสุดท้าย
“พี่ออยอย่าปิดตาผมสิ! ผมก็อยากรู้นะ”ร่างเล็กที่สูงร้อยหกสิบแปดออกแรงดิ้นพร้อมกับแกะมือที่ปิดตาออก
“อยากรู้...ทุกคืนที่ผมสอนไปยังไม่พอหรอครับ”ออยพูดเบาๆก่อนจะก้มลงขบเม้มที่ซอกคอขาวอย่างแรง ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกและเผลอครางเสียงหวานอย่างไม่อาจห้ามได้
“ผมกับเบสไปแต่งตัวก่อนนะครับ พวกคุณใช้พื้นที่กันตามสบาย”เอกยืนขึ้นพร้อมกับจับมือเบสเพื่อจะเดินออกไปแต่งตัวและไม่ขัดจังหวะกับคู่รักตรงหน้า
“ห่ะๆ ผมพึ่งจัดหนักมาเมื่อคืน จะให้ทำอีกรอบตอนนี้คงไม่ไหว”ออยตอบตามความเป็นจริงโดยไม่ได้สนร่างเล็กตรงหน้าที่กำลังสั่นเทิ้มไปด้วยความอาย
“ก็ป้องกันไว้ก่อน ผมกับเบสยังไม่อยากเห็นหนังสดหรอกนะ”เอกพูดส่งท้ายและหัวเราะเบาๆก่อนจะปิดประตูเบาๆด้วยความมีมารยาท
“ไอ้พี่ออยบ้า ปล่อยได้แล้ว”ร่างเล็กดิ้นหมายจะให้หลุดจากการจับของออยซึ่งออยก็ปล่อยแต่โดยดี “จะพูดเรื่องนั้นทำไมอ่ะ!”คนตัวเล็กบ่นกับคนตัวสูงกว่าด้วยใบหน้าที่แก้มป่องบ่งบอกถึงความงอน
“ก็ชดเชยที่เรามาขัดจังหวะเขาไงครับ คิวอย่างอนสิ”คนผมทองยื่นนิ้วก้อยให้คนตรงหน้า พร้อมกับจับมือที่กอดอกแน่นของคิวมาจูบที่หลังฝ่ามือเบาๆ ทำให้คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
“บ...บ้า พอแล้ว แต่...กลับไปต่อที่บ้านด้วยนะ”คิวพูดเสียงสั่นและเบาลงในประโยคสุดท้าย
คนผมทองตาโตด้วยความตกใจที่คนตัวเล็กเชิญชวน ก็คิวน่ะเคยเชิญชวนเขาก่อนแทบจะนับครั้งได้เลยนี่ ปกติมีแต่เขาที่เริ่มรุกก่อนตลอด รอยยิ้มสดใสประดับอยู่บนใบหน้าของคนผมทองที่ปกติมักจะทำหน้านิ่งอยู่ตลอด ก่อนจะสวมกอดคนตัวเล็กด้วยความหวงแหน
“จูบได้ไหมครับ”ออยถามด้วยน้ำเสียงที่ดีใจอย่างปิดไม่มิด
“ถ้าพี่ต้องการ..”คนตัวเล็กเงยหน้าและจ้องตาออยด้วยนัยน์ตาหวานเยิ้ม ใบหน้าหล่อโน้มตัวลงมาหมายจะจูบคนตัวเล็กด้วยความต้องการอย่างแรงกล้า
“อะแฮ่มๆ ขอโทษที่มารบกวนครับ สายแล้วครับ รีบๆหน่อย”เอก เจ้าของบ้านเปิดประตูและส่งเสียงรบกวนขัดจังหวะฉากสวีทของออยและคิว พร้อมกับแสยะยิ้มดีใจที่ได้ล้างแค้นคืนที่ออยและคิวมาขัดจังหวะของเขา
“ถึงปากและใจจะบอกว่าไม่อะไร แต่คุณนี่แค้นฝังหุ่นนะครับ”ออยหัวเราะเบาๆเมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของคนตรงหน้าคือขัดจังหวะเพื่อล้างแค้นเรื่องเมื่อสักครู่ คนผมทองผละออกจากร่างเล็กและจูงมือกันเดินออกไปจากห้อง
ร่างเล็กก้มหน้าหงุดหลบสายตาเจ้าเล่ห์ของเจ้าของบ้าน ที่มองมาอย่างมีเลศนัย ก่อนจะได้ยินเสียงพูดเบาๆของเอก “หายกันนะครับ” ทำให้เจ้าตัวยิ่งเดินเข้าไปชิดกับออยเสียใกล้แทบจะเรียกว่าเกาะกันอยู่แล้ว ออยหัวหน้ามามองคนตัวเล็กก่อนจะหันไปมองยังต้นเหตุที่ยังยืนยิ้มอยู่หน้าประตูอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอ่ยขอบคุณเบาๆ
“พี่เบส เอ่อ...รอยที่คอนั่นแดงไปนะครับ”คิวที่เมื่อเดินผ่านเอกมาแล้วก็รีบวิ่งไปหาเบสที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น
“อ่ะ..เอ่อ..”เบสหอบและทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างก่อนจะกลืนคำพูดลงไปในคอเมื่อเห็นเอกเดินเข้ามา ทำให้ทั้งห้องเหลือเพียงแค่ความเงียบ คิวเอียงคอสงสัย เบสนั่งหน้าแดง เอกยิ้มแพรวพราวอย่างมีความสุข...
“นี่พวกคุณเสร็จกันไวดีนะครับ”ออยพูดขึ้นมากลบความเงียบทำให้เบสหน้าเหวอก่อนจะก้มหน้าอย่างเขินอายโดยไม่ปฏิเสธคำพูดที่เอกพูดตอบเลยแม้แต่น้อย
“ก็ตอนนั้นมันใกล้...แล้วนี่ครับ ต่อกันอีกหน่อยก็ไปแล้ว”เอกพูดด้วยรอยยิ้มสุดเท่ ทำเอาออยหมั่นไส้คนอายุมากกว่าขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
ไม่อยากยอมรับแต่เอกก็หล่อกว่า ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบแปดกับซิกแพ็คและกล้ามเนื้อที่เรียงกันสวยงามนั่นทำให้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้าเพอร์เฟ็คจริงๆ คนรักของเอก เบสที่สูงร้อยเจ็ดสิบสองและใบหน้าที่หวานนั่น เวลามายืนคู่กัน ช่างเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมาก กับตัวเขาที่สูงร้อยเจ็ดสิบห้า ไม่มีซิกแพ็คแต่ก็ถือว่ามีกล้ามเนื้อแบบนักกีฬา และคิวคนรักของเขาที่สูงร้อยหกสิบแปด หุ่นที่ค่อนข้างผอมบางเมื่อเทียบกับเบสแล้วทำให้ดูน่าทะนุถนอม ตอนแรกพวกเขาก็ไม่ใช่คนรักกันหรอก เป็นแค่เพื่อน พี่หรือน้องกันเท่านั้น แต่รู้สึกจะโดนจิ้นมากไปหน่อย เลยบ้าจี้ทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา ก็นะยิ่งปฏิเสธยิ่งโดนจิ้น หาว่าซึนบ้าง ปากแข็งบ้าง แถบ้าง ก็ทำให้มันเป็นจริงแค่นี้ก็จบแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าเป็นคนรักกันแบบนี้ก็ไม่เลว แถมยังมีความสุขมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“ออย มัวแต่คิดว่าจะจัดหนักยังไงหรอครับ ยิ้มได้น่าขนลุกมาก”เอกพูดพร้อมกับทำหน้าขยะขแยงและมองออยอย่างขนลุก
“ไม่รู้สิครับ”ออยพดตอบและจูงมือคิวที่ยืนรอเขาให้เดินออกไปพร้อมกัน
“พี่ออย แล้วตกลงวันนี้ไปไหนอ่ะ”คิวที่ถูกคนผมทองจูงมืออยู่เอ่ยถามด้วยความสงสัย ก็แหงล่ะถูกโทรปลุกแถมยังไปลากลงจากเตียงแล้วก็พามาบ้านเอกโดยที่ไม่บอกอะไรสักคำ จะไม่ให้สงสัยคงจะไม่ได้
“วันนี้วันที่ 30 พฤษภาคม วันเกิดเบสครับ เอกเลยจะพาไปสวนสนุกแล้วก็มีเซอร์ไพรส์อะไรเล็กๆน้อยๆ”ออยก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูคิวก่อนจะเดินจูงมือคิวต่อ
“โห โรแมนติกอ่ะ วันเกิดผมพี่ทำให้ผมบ้างนะ”คิวกระตุกมือคนตัวสูงอย่างเร็ว พลางทำสายตาออดอ้อนเต็มที่
“เอ่อ...มาบอกให้ทำให้แบบนี้ เซอร์ไพรส์มันก็ไม่เรียกเซอร์ไพรส์สิครับ คิว”ออยพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจก่อนจะดีดนิ้วเข้าที่กลางหน้าผากของคนตัวเล็กที่หน้าเหวอไปแล้ว
“จริงด้วย แบบนี้พี่ก็ไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ผมน่ะสิ...”ปากเล็กๆขยับพึมพำเบาๆ
“นี่ พวกคุณรั้งท้ายเลยนะครับ ขึ้นแท็กซี่มาได้แล้ว ชักช้า พี่คนขับเขารอนานแล้วนะครับ เหนื่อยใจจริง”เอกพูดทักให้ร่างสองร่างที่มีบรรยากาศหวานเยิ้มให้มีสติ ก่อนจะรีบเดินอย่างลุกลี้ลุกลนขึ้นแท็กซี่ไป
Pairing : HRK x XIII Feat.LBK x XCZ
Rate : NC-15
WARNING
STORY เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งขึ้น ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับพี่เบสและพี่เอกเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้พี่ๆทั้งสองเสื่อมเสียแต่อย่างใด ฟิคชั่นนี้ทำมาเพื่อสนองความต้องการของคนแต่งและบรรดาสาววายที่จิ้นพี่เอกและพี่เบสเท่านั้น
“ไอ้เอกกกกก!!”เสียงหวานตะโกนลั่นหลังจากตื่นขึ้นมาพบรอยจ้ำสีแดงตามตัว คนผมสีชมพูทึ้งหัวด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะพาลไปโวยวายใส่ต้นเหตุของรอยจ้ำที่กำลังนอนหลับแบบไม่สนใจใคร
“อะไรเบส”เสียงทุ้มงัวเงียดังขึ้นมาจากชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง มือเรียวยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงแล้วนั่งมองเบสที่เป็นทั้งเพื่อนและคนรัก
“รอยนี่มันอะไร!?”คนผมชมพูใช้นิ้วบางชี้ไปตามรอยจ้ำต่างๆที่มีอยู่นับไม่ถ้วนบนร่างกาย แล้วตวัดสายตาไปมองยังตัวต้นเหตุที่นั่งยิ้มมุมปาก
“ก็รอยคนรักกันไง แล้ว...รอยเล็บบนหลังผมมันคืออะไรครับ”เจ้าตัวตอบแบบชิวๆก่อนจะหันหลังที่เต็มไปด้วยรอยเล็บมาให้คนหัวชมพูดู
“อ่ะ...”คำพูดที่จะด่าทอคนรักกลับกลืนลงคอไปเมื่อพบกับรอยเล็บที่บางรอยจิกจนเลือดซิบ เบสมองค้างอยู่แบบนั้นก่อนหน้าจะขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วก้มหน้าลงไปเมื่อพบว่าเอกเหลือบมามองด้วยรอยยิ้ม
“เอาเป็นว่าเสมอกันนะ”เอกพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่เฉียดร้อยแปดสิบ “อาบน้ำด้วยกันป่ะ?”คนตัวสูงเดินไปยืนข้างๆเบสที่สูงร้อยเจ็ดสิบกว่า ก่อนมือเรียวจะจับเอวคนสูงน้อยกว่าไว้หลวมๆ
“...”เบสไม่พูดปฏิเสธหรือตอบรับแต่ดูท่าทางที่เอาร่างที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำมาพิงอกคนตัวสูงกว่าแล้ว ก็สามารถเดาคำตอบได้อย่างไม่ยาก ไม่ปฏิเสธ ว่าแล้วคนตัวสูงก็ประคองร่างเล็กเดินเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ
“เอก...วันหลัง อย่าทำรอยเยอะได้ไหม”เสียงที่แทบจะเรียกได้ว่ากระซิบดังขึ้นมาจากปากสีแดงสดที่เริ่มบวมเพราะการจูบที่ดูดดื่มเกินไปเมื่อสักครู่ ถึงแม้จะพูดราวกับกระซิบแต่สำหรับเอกที่ตั้งใจและทุ่มเทให้กับคนตรงหน้านี้ ไม่มีทางหลุดรอดจากหูเขาไปได้อย่างแน่นอน
“ทำไมครับ?”เอกถามด้วยความฉงน ปกติทำเยอะกว่านี้คนตัวเล็กตรงหน้าก็ไม่เคยพูดอะไรนอกจากโวยวายตอนเช้าแล้วก็ไม่เคยพูดอะไร
“กะ...ก็ช่วงนี้หน้าฝน แล้วมัน...”เบสพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก แต่ก่อนจะพูดจบริมฝีปากบางก็ถูกบดเบียดด้วยริมฝีปากคนตรงหน้า การขบเม้นเล็กๆน้อยๆทำเอาคนตัวเล็กเผลออ้าปากรับสัมผัสอย่างเคยตัว เบสกำมือแน่นพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มขาดช่วง ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะผละไปอย่างเสียดายแล้วหันไปคลอเคลียแถวซอกคอแทน
“อายหรอครับ”เสียงทุ้มเอ่ยอย่างช้าๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจอุ่นๆรดซอกคอขาวเนียนที่มีรอยสัก XIII
“มะ..ไม่ใช่ แค่กลัว กลัวคนอื่นเขาจะมองเอกไม่ดี”เบสพูดเสียงสั่นและก้มหน้าลงซุกซอกคอของคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
“กลัวอะไรครับ ผมตัดสินใจแล้วแค่มีเบสผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว”เอกเงยหน้าจากซอกคอเบสแล้วกอดเอวเบสไว้หลวมๆก่อนจะโยกตัวเบาๆหวังปลอบคนตัวเล็กที่นั่งซึมอยู่บนตัวเขา ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเชยคางคนตรงหน้าหวังจะจูบริมฝีปากบางนั่นอีกครั้ง เจ้าของริมฝีปากบางหลับตาพริ้มและเผยอปากเตรียมพร้อมรับสัมผัสหวายหวามที่คนตรงหน้าจะมอบให้ ริมฝีปากหน้าเม้นปากแน่นอย่างอดกลั้น ก่อนจะโน้มหน้าลงไป...
“พี่เอกกกกกก!!!”เสียงสดใสกับเสียงเปิดประตูดังปัง! ทำเอาร่างสองร่างที่กำลังจะสานสัมพันธ์อย่างลึกซึ้ง สะดุ้งเฮือกและผละออกจากกันแทบไม่ทัน ดวงตาสีน้ำเงินเข้มถลึงตามองค้างก่อนจะโดนมือหนายกขึ้นมาปิดบังการมองเห็น
“ต้องขอโทษแทนคิวด้วยนะครับ ผมห้ามไม่ทันจริงๆ”เสียงสำนึกผิดดังมาจากคนผมทองที่มีชื่อเสียงเรียงนามว่าออย กล่าวขอโทษที่มาขัดจังหวะคนสองคนตรงหน้าที่เขินหน้าแดงทั้งคู่ ด้วยสภาพที่เรียกได้ว่าเกือบเปลือย บ็อกเซอร์ของทั้งคู่ที่แทบจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ และสภาพที่เขาเห็นก่อนจะเอามือมาปิดตาคิวแทบไม่ทัน...กำลังจะสานสัมพันธ์ขั้นสุดท้าย
“พี่ออยอย่าปิดตาผมสิ! ผมก็อยากรู้นะ”ร่างเล็กที่สูงร้อยหกสิบแปดออกแรงดิ้นพร้อมกับแกะมือที่ปิดตาออก
“อยากรู้...ทุกคืนที่ผมสอนไปยังไม่พอหรอครับ”ออยพูดเบาๆก่อนจะก้มลงขบเม้มที่ซอกคอขาวอย่างแรง ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกและเผลอครางเสียงหวานอย่างไม่อาจห้ามได้
“ผมกับเบสไปแต่งตัวก่อนนะครับ พวกคุณใช้พื้นที่กันตามสบาย”เอกยืนขึ้นพร้อมกับจับมือเบสเพื่อจะเดินออกไปแต่งตัวและไม่ขัดจังหวะกับคู่รักตรงหน้า
“ห่ะๆ ผมพึ่งจัดหนักมาเมื่อคืน จะให้ทำอีกรอบตอนนี้คงไม่ไหว”ออยตอบตามความเป็นจริงโดยไม่ได้สนร่างเล็กตรงหน้าที่กำลังสั่นเทิ้มไปด้วยความอาย
“ก็ป้องกันไว้ก่อน ผมกับเบสยังไม่อยากเห็นหนังสดหรอกนะ”เอกพูดส่งท้ายและหัวเราะเบาๆก่อนจะปิดประตูเบาๆด้วยความมีมารยาท
“ไอ้พี่ออยบ้า ปล่อยได้แล้ว”ร่างเล็กดิ้นหมายจะให้หลุดจากการจับของออยซึ่งออยก็ปล่อยแต่โดยดี “จะพูดเรื่องนั้นทำไมอ่ะ!”คนตัวเล็กบ่นกับคนตัวสูงกว่าด้วยใบหน้าที่แก้มป่องบ่งบอกถึงความงอน
“ก็ชดเชยที่เรามาขัดจังหวะเขาไงครับ คิวอย่างอนสิ”คนผมทองยื่นนิ้วก้อยให้คนตรงหน้า พร้อมกับจับมือที่กอดอกแน่นของคิวมาจูบที่หลังฝ่ามือเบาๆ ทำให้คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
“บ...บ้า พอแล้ว แต่...กลับไปต่อที่บ้านด้วยนะ”คิวพูดเสียงสั่นและเบาลงในประโยคสุดท้าย
คนผมทองตาโตด้วยความตกใจที่คนตัวเล็กเชิญชวน ก็คิวน่ะเคยเชิญชวนเขาก่อนแทบจะนับครั้งได้เลยนี่ ปกติมีแต่เขาที่เริ่มรุกก่อนตลอด รอยยิ้มสดใสประดับอยู่บนใบหน้าของคนผมทองที่ปกติมักจะทำหน้านิ่งอยู่ตลอด ก่อนจะสวมกอดคนตัวเล็กด้วยความหวงแหน
“จูบได้ไหมครับ”ออยถามด้วยน้ำเสียงที่ดีใจอย่างปิดไม่มิด
“ถ้าพี่ต้องการ..”คนตัวเล็กเงยหน้าและจ้องตาออยด้วยนัยน์ตาหวานเยิ้ม ใบหน้าหล่อโน้มตัวลงมาหมายจะจูบคนตัวเล็กด้วยความต้องการอย่างแรงกล้า
“อะแฮ่มๆ ขอโทษที่มารบกวนครับ สายแล้วครับ รีบๆหน่อย”เอก เจ้าของบ้านเปิดประตูและส่งเสียงรบกวนขัดจังหวะฉากสวีทของออยและคิว พร้อมกับแสยะยิ้มดีใจที่ได้ล้างแค้นคืนที่ออยและคิวมาขัดจังหวะของเขา
“ถึงปากและใจจะบอกว่าไม่อะไร แต่คุณนี่แค้นฝังหุ่นนะครับ”ออยหัวเราะเบาๆเมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของคนตรงหน้าคือขัดจังหวะเพื่อล้างแค้นเรื่องเมื่อสักครู่ คนผมทองผละออกจากร่างเล็กและจูงมือกันเดินออกไปจากห้อง
ร่างเล็กก้มหน้าหงุดหลบสายตาเจ้าเล่ห์ของเจ้าของบ้าน ที่มองมาอย่างมีเลศนัย ก่อนจะได้ยินเสียงพูดเบาๆของเอก “หายกันนะครับ” ทำให้เจ้าตัวยิ่งเดินเข้าไปชิดกับออยเสียใกล้แทบจะเรียกว่าเกาะกันอยู่แล้ว ออยหัวหน้ามามองคนตัวเล็กก่อนจะหันไปมองยังต้นเหตุที่ยังยืนยิ้มอยู่หน้าประตูอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอ่ยขอบคุณเบาๆ
“พี่เบส เอ่อ...รอยที่คอนั่นแดงไปนะครับ”คิวที่เมื่อเดินผ่านเอกมาแล้วก็รีบวิ่งไปหาเบสที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น
“อ่ะ..เอ่อ..”เบสหอบและทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างก่อนจะกลืนคำพูดลงไปในคอเมื่อเห็นเอกเดินเข้ามา ทำให้ทั้งห้องเหลือเพียงแค่ความเงียบ คิวเอียงคอสงสัย เบสนั่งหน้าแดง เอกยิ้มแพรวพราวอย่างมีความสุข...
“นี่พวกคุณเสร็จกันไวดีนะครับ”ออยพูดขึ้นมากลบความเงียบทำให้เบสหน้าเหวอก่อนจะก้มหน้าอย่างเขินอายโดยไม่ปฏิเสธคำพูดที่เอกพูดตอบเลยแม้แต่น้อย
“ก็ตอนนั้นมันใกล้...แล้วนี่ครับ ต่อกันอีกหน่อยก็ไปแล้ว”เอกพูดด้วยรอยยิ้มสุดเท่ ทำเอาออยหมั่นไส้คนอายุมากกว่าขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
ไม่อยากยอมรับแต่เอกก็หล่อกว่า ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบแปดกับซิกแพ็คและกล้ามเนื้อที่เรียงกันสวยงามนั่นทำให้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้าเพอร์เฟ็คจริงๆ คนรักของเอก เบสที่สูงร้อยเจ็ดสิบสองและใบหน้าที่หวานนั่น เวลามายืนคู่กัน ช่างเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมาก กับตัวเขาที่สูงร้อยเจ็ดสิบห้า ไม่มีซิกแพ็คแต่ก็ถือว่ามีกล้ามเนื้อแบบนักกีฬา และคิวคนรักของเขาที่สูงร้อยหกสิบแปด หุ่นที่ค่อนข้างผอมบางเมื่อเทียบกับเบสแล้วทำให้ดูน่าทะนุถนอม ตอนแรกพวกเขาก็ไม่ใช่คนรักกันหรอก เป็นแค่เพื่อน พี่หรือน้องกันเท่านั้น แต่รู้สึกจะโดนจิ้นมากไปหน่อย เลยบ้าจี้ทำให้มันเป็นจริงขึ้นมา ก็นะยิ่งปฏิเสธยิ่งโดนจิ้น หาว่าซึนบ้าง ปากแข็งบ้าง แถบ้าง ก็ทำให้มันเป็นจริงแค่นี้ก็จบแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าเป็นคนรักกันแบบนี้ก็ไม่เลว แถมยังมีความสุขมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“ออย มัวแต่คิดว่าจะจัดหนักยังไงหรอครับ ยิ้มได้น่าขนลุกมาก”เอกพูดพร้อมกับทำหน้าขยะขแยงและมองออยอย่างขนลุก
“ไม่รู้สิครับ”ออยพดตอบและจูงมือคิวที่ยืนรอเขาให้เดินออกไปพร้อมกัน
“พี่ออย แล้วตกลงวันนี้ไปไหนอ่ะ”คิวที่ถูกคนผมทองจูงมืออยู่เอ่ยถามด้วยความสงสัย ก็แหงล่ะถูกโทรปลุกแถมยังไปลากลงจากเตียงแล้วก็พามาบ้านเอกโดยที่ไม่บอกอะไรสักคำ จะไม่ให้สงสัยคงจะไม่ได้
“วันนี้วันที่ 30 พฤษภาคม วันเกิดเบสครับ เอกเลยจะพาไปสวนสนุกแล้วก็มีเซอร์ไพรส์อะไรเล็กๆน้อยๆ”ออยก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูคิวก่อนจะเดินจูงมือคิวต่อ
“โห โรแมนติกอ่ะ วันเกิดผมพี่ทำให้ผมบ้างนะ”คิวกระตุกมือคนตัวสูงอย่างเร็ว พลางทำสายตาออดอ้อนเต็มที่
“เอ่อ...มาบอกให้ทำให้แบบนี้ เซอร์ไพรส์มันก็ไม่เรียกเซอร์ไพรส์สิครับ คิว”ออยพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจก่อนจะดีดนิ้วเข้าที่กลางหน้าผากของคนตัวเล็กที่หน้าเหวอไปแล้ว
“จริงด้วย แบบนี้พี่ก็ไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ผมน่ะสิ...”ปากเล็กๆขยับพึมพำเบาๆ
“นี่ พวกคุณรั้งท้ายเลยนะครับ ขึ้นแท็กซี่มาได้แล้ว ชักช้า พี่คนขับเขารอนานแล้วนะครับ เหนื่อยใจจริง”เอกพูดทักให้ร่างสองร่างที่มีบรรยากาศหวานเยิ้มให้มีสติ ก่อนจะรีบเดินอย่างลุกลี้ลุกลนขึ้นแท็กซี่ไป